Grøn industri bør lære av industrihistoria og ta sakleg kritikk som ein inspirasjon til å ligge i front når det gjeld miljø og ressursbruk. Vi bør applaudere at opinionen set fokus på miljøproblem og sosial berekraft i alle ledd av verdikjeda inklusive gruvedrift.

Grøn omstilling av leverandørindustrien kan neppe kompensere fullt ut for den nedgangen i oljeaktiviteten som vil komme. Derfor må vi bygge ut fornybarindustrien og anna grøn industri slik at den kan ta ein større del av sysselsettinga.

Reaksjonane er mange og sprikande på utspelet frå Equinor om å redusere utsleppa sine – frå hyllest til påstandar om grønvasking. Eit forsøk på å rydde i debatten.

Korleis skal vi møte reduksjonen i oljeaktiviteten på ein slik måte at vi kjem styrka ut som industrinasjon? Vi bør ha lært av vår nære industrihistorie at det er dårleg industripolitikk å vente for lenge.

I ein open prosess om eit nytt klimaforlik på Stortinget kan partia og andre samfunnsaktørar vise klimakorta sine og overtyde oss om at tiltaka svarer på dei store utfordringane vi står overfor.

Ei grøn reindustrialisering av Norge krev leiarskap og ein aktiv stat.

Det europeiske systemet for klimakvotar kan i sin ytste konsekvens føre til ei avindustrialisering av Noreg. Vi må kompensere ved å satse offensivt på tiltak som stimulerer til teknologiutvikling.